‘ขอบคุณที่ไม่เพอร์เฟกต์’ ความสุขจากความไม่สมบูรณ์แบบ

จะไขว่คว้าหาคำว่า ‘เพอร์เฟกต์’ ไปทำไม ถ้าชีวิตมันไม่เพอร์เฟกต์ อย่าได้กลัวที่จะเผชิญหน้ากับมัน!!

ไม่มีใครเกิดมาสมบูรณ์แบบ ทุกคนย่อมมีข้อบกพร่องแตกต่างกันออกไป และบนโลกใบนี้ก็ไม่มีอะไรเพอร์เฟกต์ไปหมดทุกสิ่งเช่นกัน แล้วเราจะกลัวความไม่สมบูรณ์แบบไปทำไม ต้องออกไปเผชิญหน้ากับมันถึงจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด
การเอาชนะความเพอร์เฟกต์ที่แท้จริง ไม่ใช่การกำจัดปีศาจร้ายในใจเรา แต่มันคือการเข้าไปทำความรู้จักและโอบกอดมันด้วยความกล้า โดยเลือกดำเนินชีวิตในแบบที่เป็นตัวตนของเราอย่างแท้จริง พร้อมกับกล่าวคำว่า ‘ขอบคุณที่ไม่เพอร์เฟกต์’

นิสัยที่ไม่ดีไม่ใช่ศัตรูของคุณ

อันดับแรก เราควรทำความรู้จักกับนิสัยไม่ดีของตัวเองก่อน การยอมรับและรับรู้สิ่งที่ไม่ดีในตัวเองถือเป็นประโยชน์กับตัวเราอย่างมาก เพราะมันจะทำให้เราใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับปัญหาได้มากขึ้น อย่าได้มองว่ามันคือศัตรูเบอร์หนึ่งเป็นอันขาด

‘ความเศร้า’ กลายเป็นพลังในตอนจบของโศกนาฏกรรม

ใช่ว่าในชีวิตของเราจะมีแต่ความสุขเสมอไป บางครั้งก็มีเรื่องทุกข์ใจเข้ามาวนเวียนอยู่ในชีวิต เปลี่ยนจากการหนีปัญหาเป็นการเพิ่มมุมมองด้านบวกเข้าไป ขอให้มองว่าความทุกข์ก็คือบทเรียนที่มีคุณค่าในชีวิต หากยิ่งต่อต้านยิ่งทำให้ชีวิตล้มเหลวได้ง่าย แล้วจงเอาชนะความล้มเหลวด้วยการเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส

‘ความโกรธ’ จะปกป้องคนที่โกรธ

นอกจากความทุกข์ ก็มีความโกรธนี่แหละที่เป็นตัวการสำคัญที่ทำให้ชีวิตของเราไม่เพอร์เฟกต์ ลองมองความโกรธให้เป็นบ่อเกิดแห่งพลังที่ขับเคลื่อนให้เราทำสิ่งต่างๆ ดูสิ เราจะเหมือนเป็นคนที่มีพละกำลังแข็งแกร่ง และพร้อมที่จะเผชิญหน้าสู้ไปกับทุกปัญหา

อย่ารู้สึกผิด เพราะในโลกนี้ไม่มีอะไรที่บริสุทธิ์

อย่ารู้สึกผิด แต่ให้ยอมรับกับความรู้สึกผิดนั้น เพราะทุกสิ่งในโลกนี้ไม่ได้มีเพียงแค่ด้านเดียว มีขาวก็ย่อมมีดำ จึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมใครๆ ต่างก็บอกว่าโลกของเราเป็นสีเทา เรียนรู้ที่จะอยู่กับมันนั่นแหละเป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุดแล้ว

‘ความกลัว’ บอกให้เรารู้ว่าสิ่งใดสำคัญกับเรา

หลายคนบอกว่าถ้าเราไม่อยากกลัวอะไร ก็จงเอาชนะความกลัวนั้นให้ได้ แท้จริงแล้วเราไม่จำเป็นต้องเอาชนะความกลัวเสมอไปหรอก เพียงแค่เราดำเนินชีวิตให้ดีที่สุด ใส่ใจและให้ความสำคัญกับทุกการกระทำในชีวิต แล้วสิ่งนั้นจะบอกเราเองว่าอะไรคือสิ่งที่สำคัญ

ต้องอยู่ท่ามกลางผู้คน ถึงจะรู้จักตัวเอง

เราอยู่ตัวคนเดียวไม่ได้หรอก เราต้องมีสังคมและรู้จักที่จะเข้าหาผู้อื่น บางคนกำลังค้นหาความเป็นตัวเองอยู่ แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอสักที ลองออกไปพบเจอผู้คน แลกเปลี่ยนความคิดเห็นซึ่งกันและกัน เชื่อเถอะว่าตันตนของเราจะเผยออกมาให้เห็นเอง

พูดว่า ‘ฉันยอมรับ’ จะทำให้จิตใจกลับมาเป็นอิสระ

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ดีหรือไม่ดี ขอให้ยอมรับกับมันไว้ก่อน เพราะการเลือกยอมรับในสิ่งที่เป็นประโยชน์กับตัวเองแต่ปฏิเสธสิ่งที่ไม่ได้ให้พ้นตัว จะทำให้ภูมิคุ้มกันการใช้ชีวิตของเราอ่อนแอ ต่อไปนี้เวลามีเรื่องอะไรเข้ามาในชีวิต ขอให้รับเอาไว้ให้หมดและเปลี่ยนให้เป็นกำลังใจ แล้วเราจะได้ค้นพบคำว่าอิสระอย่างแท้จริง