1991 Her Publishing พิมประภา ระหว่างเราสูญหาย เรื่องสั้น เศร้า

1991 ระหว่างเราสูญหาย | พูดคุยเรื่อง เหงา เหงา กับ พิมประภา

Home / Editor Talk / 1991 ระหว่างเราสูญหาย | พูดคุยเรื่อง เหงา เหงา กับ พิมประภา

1991 ระหว่างเราสูญหาย | พูดคุยเรื่อง เหงา เหงา กับ พิมประภา

ระหว่างเราสูญหาย

เมื่อรักที่เคยสมบูรณ์ เกิดการชำรุดสูญหาย อะไรที่เคยสุขใจละลายหายไปเหมือนไอศกรีมในหน้าร้อน สำหรับคุณแล้ว การลาจากน่ากลัวแค่ไหน? หรือจริง ๆ แล้วสิ่งที่น่ากลัวที่สุดนั้นซ่อนกลบอยู่ใต้เงาอะไรบางอย่างที่หายไป …เราเรียกมันว่า “ความคิดถึง”

ระหว่างเราสูญหาย

วันนี้เราจะมาพูดคุยกับ “ พิมประภา ” เจ้าของแฟนเพจ 1991 เพจโรแมนติก-ดราม่าแสนเหงาที่มีผู้ติดตามกว่า 620,000 คน เจาะลึกปลายปากกาสุดเศร้าเมื่อองค์ประกอบของความรักไม่ได้มีเพียงแค่รสหหวาน แต่ยังผสมความขมแสนรวดร้าวผ่านตัวอักษรได้อย่างน่าหลงไหล

ระหว่างเราสูญหาย


ระหว่างเราสูญหาย

จุดเริ่มต้นของการเขียนเพจ 1991  
ใช่ค่ะ มีทำอยู่ 2 เพจ แต่ว่า จริง ๆ แล้วเพจ 1991 เนี่ย ทำเมื่อประมาณ 2-3 ปีก่อน มันก็เริ่มมาจากเราชอบถ่ายภาพ แล้วก็ชอบเขียน เป็นคนชอบบรรยายความรู้สึก มันก็เลยเกิดมาจากว่าเราอยากจะลองมีพื้นที่ตรงนี้ในการถ่ายทอดอารมณ์ของเรา แต่คือไม่ได้ตั้งใจว่าจะต้องมีคนกดไลก์หรือว่ามีคนตามเยอะ คือไม่ได้คิดตรงนั้นตรงนี้ แค่ว่าเรามีความสุข

ระหว่างเราสูญหาย

คล้าย ๆ ไดอารี่?
ใช่ค่ะ

 

สิ่งที่ทำมาก่อนที่จะมาเขียนเพจ 1991 อย่างจริงจัง
ก่อนหน้านี้คือ ก็ทำสายข่าวมาก่อนก็จะเกี่ยวข้องกับการเขียนอยู่แล้ว แต่ว่าจริง ๆ แล้วเราก็เขียนพวกสกู๊ปหนัก ๆ ไม่เคยเขียนพวกความรู้สึกอะไรอย่างนี้

ระหว่างเราสูญหาย

สายเขียนเหมือนกัน ไม่ต่างกันมาก?
ใช่ มันก็เลยเหมือนแบบ พอเวลาเราเขียนข่าวหนัก ๆ มา มันก็มีตรงเนี่ย ที่เป็นส่วนซัพพอร์ตความรู้สึกเราในการผ่อนคลายหรืออะไรต่าง ๆ ทีเจอมาทั้งวัน

ระหว่างเราสูญหาย

ชอบเขียน มากกว่า ชอบพูดเล่าเรื่อง?
เล่าก็ชอบ

ระหว่างเราสูญหาย

ทั้งสองอย่าง?
เหล้าอะ (หัวเราะ) เล่าก็ชอบ ชอบคุย เป็นคนชอบพูด แต่เขียนก็ชอบเหมือนกัน

 

แล้วระหว่างพูดออกมากับเขียน อะไรบรรยายความรู้สึกออกมาได้ดีกว่ากัน?
เราว่าเขียนนะ

ระหว่างเราสูญหาย

ทำไมเลือกการเขียน?
เหมือนมันเข้าถึงคนอ่านได้เป็นจำนวนมาก สมมติว่าเราเล่าให้ใครสักคนฟัง ถ้าเขาไม่อินกับเรื่องของเรามันก็ฟังเฉย ๆ มันก็เท่านั้น แต่เหมือนพอเราเขียนปุ๊บ มันเหมือนมีการใช้คำ มีการจบประโยคอะไรอย่างนี้ มันเหมือนมันมีสมาธิในการอ่านอะ เราว่ามันเข้าถึงคนได้มากกว่า

ระหว่างเราสูญหาย

พิมประภา เป็นคนขี้เหงา?
เหงานะ (หัวเราะ) โดดเดี่ยว แต่มีความสุขดี

 

ทำไม 1991 ถึงเหงาหนักมาก?
โทนมันจะเศร้า ๆ หน่อย แต่จริง ๆ ไม่ใช่คนดึงดราม่าอะไรขนาดนั้น คือในเพจเนี่ย คนเขาจะคิดว่าเราอกหักตลอดเวลา แต่จริง ๆ แล้วชีวิตเราก็ไม่ได้เศร้าไง ไม่ได้เดินร้องไห้ ไม่ได้ยืนอาบน้ำร้องไห้ ไม่ได้ขนาดนั้น แค่ชอบฟังเพลงเศร้า ชอบอ่านอะไรเศร้า ๆ  เหมือนมันเป็นมุมหนึ่งของเรามากกว่า คนเขามองว่ามันคือทั้งหมด แต่จริง ๆ ไม่ใช่ มันแค่ส่วนหนึ่ง

ระหว่างเราสูญหาย

ถ้าคนที่ตามเพจเราตั้งแต่แรกอะ เราไม่ได้เขียนเรื่องเศร้ามาตั้งแต่แรก เราเขียนเรื่องอินเลิฟมาก ๆ  คือเลี่ยนเลย หวานมาก เหมือนช่วงนั้นมีความรัก ก็จะเขียนหวาน ๆ พอทำมาสักพักหนึ่งมันก็ตามบริบทของชีวิตเรา มีเรื่องเศร้า ๆ มีเรื่องอกหัก ก็เลยเขียนเศร้า ๆ แล้วพอทีนี้ มันก็เลยเกิดความแตกต่างว่า ตอนเราที่เราเขียนรัก ๆ กับตอนที่เราเขียนเศร้า ๆ  คนมันอินกับสิ่งที่เศร้ามากกว่า มันเลยเป็นแนวทางมา แล้วเราก็ชอบด้วย เรารู้สึกว่าเราเขียนเศร้า ๆ แล้วมันอินอะ เขียนรัก ๆ แล้วบางทีมันก็ไม่ค่อยอินเท่าไหร่

 

แสดงว่าคนเศร้า คนเหงาบนโลกนี้มีมากกว่า?
ใช่ เราคิดว่ามันมากกว่า

 

ความเหงามีเสน่ห์?
ความเหงาหรอ เหมือนมันทำให้เรารู้จักตัวเองมั้ง เหมือนแบบ พอเราเหงา เราก็จะอยู่คนเดียว อาจจะไปทำอะไรที่ชอบ ไปดูหนังคนเดียว ไปกินข้าวคนเดียว ไปเดินเล่น มันก็เหมือนกับมีแอคทิวิตี้หนึ่งที่มันเหมือนแบบ เพื่อเราอะ

ระหว่างเราสูญหาย

มีคู่ หรือ ตัวคนเดียวเหงา ๆ ?
เอาจริง ๆ การมีคู่กับความเหงา มันก็ดีกับไม่ดีกันคนละแบบ คนเหงาก็มีดี ไม่ใช่มันไม่ดี แต่คนมีคู่มันก็ดี เราไม่พูดแล้วกันว่ามันดีกว่ายังไง มันอยู่ที่ว่าเราจะเจอคนที่เราอยู่ด้วยแล้วมันดีสำหรับเราไหม บางทีการอยู่คนเดียวมันอาจจะดีกว่าก็ได้

 

แล้วถ้ามีคู่แล้วยังเหงา?
มีคู่แล้วยังเหงาเหรอ เลิกเลย (หัวเราะ)

ระหว่างเราสูญหาย

กว่าจะมาเป็น 1991 ระหว่างเราสูญหาย กับ 15 เรื่องสั้นแสนเศร้า
มันเป็นความท้าทายอย่างหนึ่ง ถ้าคนที่ตามเพจเรามาก่อน เขาจะรู้ว่าเราไม่ได้เขียนแนวเรื่องสั้นแบบนี้เลย จะเป็นความเรียงธรรมดา แล้วก็จบ ณ โพสต์ ๆ นั้น แต่พอโจทย์มันเป็นเรื่องสั้น มีความยากกว่า เราไม่เคยเขียนมาเลย ตลอดชีวิตคือเราไม่เคยเขียนเรื่องสั้นเลย ไม่รู้จักด้วย ต้องทำการบ้านนิดนึง ก็มีพี่ ๆ ที่เขาคอยช่วย มีเรฟเฟอเรนซ์ให้ดูตัวอย่าง ว่ามันคือแนวทางนี้ มันต้องเขียนอย่างนี้ เลยต้องทำการบ้าน ยากหน่อยเพราะมันต้องคิด เขียนใหม่หมด ไม่มีการเอาจากในเพจมาทั้งหมด

ระหว่างเราสูญหาย

คือถ้าถามว่าต่างกันยังไง ถ้าเป็น TEXT ที่อยู่ในเพจอะ มันก็จะเป็นแค่ข้อความนึงสั้น ๆ หรือไม่ก็อาจจะยาวหน่อยแต่ก็จบ ณ ข้อความ แต่สำหรับเรา ถ้าเป็นเรื่องสั้น มันต้องมีความเชื่อมโยงของตัวละครแล้วก็เล่ามีที่มาที่ไป มันไม่ใช่อยู่ดี ๆ จะมาบอกว่าเรารู้สึกอย่างนี้เหมือนใน TEXT คือใน TEXT ขึ้นมาโพล่งว่า แบบ เออ ฉันเจ็บนะ ก็จบใช่ไหม แต่ว่าเรื่องสั้นเหมือน มันต้องมีที่มา ต้องร้อยเรียงว่า ทำไมเขาถึงรู้สึกอย่างนี้ แล้วมันเกิดจากอะไร มันมีความเชื่อมโยงของตัวละคร ของความรู้สึกเรา แล้วดำเนินเรื่อง เราว่ามันยากตรงนี้ที่จะทำให้คนเข้าใจว่า ตัวละครนี้มันเจ็บอย่างนี้เพราะอะไร ก็ท้าทายนิดนึง

 

 

ถ้าเปรียบเทียบหนังสือเล่มนี้กับบุคคลคนหนึ่ง คนนี้จะเป็นคนแบบไหน
คงเป็นคนเหงา ๆ เศร้า ๆ  เป็นคนที่มีความโดดเดี่ยว แต่ก็สตรอง  คือไม่ใช่โดดเดี่ยวแล้วพ่ายแพ้ อยู่ได้ โอเค เหมือนรับมือกับความเหงาความเศร้าได้ น่าจะเป็นคนกลุ่มนี้

ระหว่างเราสูญหาย

แล้วคนคนนี้ เวลาหน่วง ๆ เขาจะจัดการความเหงายังไง
ถ้ามันรู้สึกเหงาก็เหงาไปเลย ไม่ต้องคิดว่าจะต้องหาทางแก้ ณ เวลานั้น สมมติเหงา ก็ฟังเพลงเศร้า หาอะไรทำ พอสักพักหนึ่งถึงจุดที่มันจะลุกขึ้นมาแล้ว มันก็จะลุกขึ้นได้ด้วยตัวเองอะไรแบบนี้ เราไม่ต้องพยายามไปหาวิธีแก้ไขสิ่งที่เราเป็นอยู่ ทุกอย่างมันมีเวลาของมันอยู่แล้ว

ระหว่างเราสูญหาย

ผลงานของ ” พิมประภา “
1991 ระหว่างเราสูญหาย เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกในชีวิตที่เขียน แล้วก็เราตั้งใจมาก พี่ ๆ ทุกคนก็ตั้งใจที่จะทำให้มันออกมาเป็นรูปธรรมที่สุด ที่มันดีที่สุด แล้วก็อยากให้คนอ่านลองอ่านแนวทางอีกแนวทางหนึ่งที่เราไม่เคยสื่อสารหรือไม่เคยเขียนมาก่อนเลย ดูว่ามันจะเข้าถึงทุกคนได้เหมือนที่ทุกคนเคยติดตามเราใจเพจไหม อยากให้ทุกคนข้ามผ่านความเศร้าไปได้ และก็เชื่อว่าหนังสือเล่มนี้จะเป็นเพื่อนกับทุก ๆ คนค่ะ

MTHAI BOOK | อ่านสนุก ทุกวัน ทันกระแส 

ิ

ระหว่างเราสูญหาย