จดหมายถึงผู้ชายคนแรก บันทึกรักสุขปนเศร้าจากลูกสาวถึงพ่อ

เทศกาลวันพ่อเวียนมาอีกครั้งหนึ่งแล้ว นอกจากการพาคุณพ่อออกไปเที่ยว ทานอาหารแล้ว การได้อ่านหนังสือที่ชวนให้ระลึกถึงความหลังของพ่อลูก ก็เป็นไอเดียที่ดีไม่น้อยเลย เชื่อว่าคุณพ่อของหลายๆคน คงคล้ายกับคุณพ่อของ รณิดา บุญฤทธิ์ เจ้าของหนังสือ “จดหมายถึงผู้ชายคนแรก” (I miss you, Dad) ที่มีคุณพ่อเป็นคนไม่ค่อยแสดงความรู้สึก ไม่บอกรักลูก แต่เลี้ยงลูกด้วยความรัก หนังสือเล่มนี้จึงเหมือนเป็นตัวแทนความรู้สึกของลูกที่อยากบอกพ่อ แม้วันที่พ่อไม่อยู่ด้วยแล้วก็ตาม

หนังสือ “จดหมายถึงผู้ชายคนแรก” (I miss you, Dad) เป็นบันทึกธรรมดาๆ ที่รณิดาเขียนเล่าถึงเรื่องราวความผูกพันที่มีต่อผู้ชายคนแรกในชีวิต ตั้งแต่วันที่เธอลืมตาดูโลก ค่อยๆเติบโต เป็นวัยรุ่น วันที่พ่อดูแลเธอในแบบที่พ่อคนนึงจะทำได้ การไม่ได้พูดคำว่ารัก การเอาใจใส่ที่ไม่ใกล้ชิดจนมากไป แต่เป็นเบ้าหลอมให้รณิดาเติบโตมาแบบผู้หญิงที่กล้าหาญ ใช้ชีวิตอย่างมีสติ

รณิดาบอกเล่าเรื่องต่างๆ ที่เกิดระหว่างเธอกับพ่ออย่างเรียบง่าย เหมือนเราไปแอบอ่านบันทึกส่วนตัวของเพื่อน แต่ด้วยความบ้านๆ เรียบๆ นี่แหละที่ทำให้เราได้เห็นธรรมชาติ อารมณ์ความรู้สึกของรณิดาที่ส่งไปถึงพ่อของเธออย่างตรงไปตรงมา หากช่วงไหนตรงกับชีวิตล่ะก็ เหมือนได้นั่งไทม์แมชชินกลับไปสู่ช่วงเวลานั้นๆ ได้

บันทึกของรณิดาทำให้รู้สึกอบอุ่นใจได้อย่างประหลาด ไม่ว่าคนอ่านจะอยู่ในฐานะลูกหรือในฐานะพ่อแม่ ก็ทำให้วันเก่า ความทรงจำที่สวยงามหวนกลับมาเต็มสมองไปหมด

แต่แน่นอนว่าชีวิตของคนๆ หนึ่งหรือครอบครัวหนึ่ง ไม่ได้มีแต่ความสวยงามเสมอไป เมื่อวันที่รณิดาต้องเปลี่ยนบทบาทตัวเองจากลูกผู้ได้รับการดูแลไปเป็นผู้ดูแล ในวันที่พ่อของเธอกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ต้องทำหน้าที่พยาบาลจำเป็น แต่รณิดาได้บอกเล่าว่าเธอผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นมาได้อย่างไร เธอต้องอดทนกับอารมณ์ไม่ปกติของพ่อ เธอผ่านมันมาได้โดยมีทั้งรอยยิ้มและคราบน้ำตาด้วยตัวอักษรที่กลั่นกรองมาจากความรู้สึกจริง ทำเอาหนังสือของเธอเกือบจะชุ่มไปด้วยน้ำตาของคนอ่านเช่นกัน

กระทั่งวาระสุดท้ายของพ่อได้เดินทางมาถึง บันทึกของรณิดาทำให้เรามีความรู้สึกและอารมณ์ร่วมไปกับเธอ สิ่งหนึ่งที่ผุดขึ้นมาในความรู้สีกตอนที่อ่าน “จดหมายถึงผู้ชายคนแรก” มาถึงช่วงที่พ่อของเธอจากไป ก็คือเมื่อเราต้องสูญเสียคนที่เรารักที่สุดในชีวิตไป เราจะรับมือมันอย่างไร แล้วเราจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปอย่างไร ซึ่งรณิดาได้บอกเล่ามุมมองของเธอไว้เช่นกัน

หากคุณคือลูกที่มีพ่อเป็นผู้ชายแข็งๆ ไม่ค่อยสนิทกับพ่อ หรือมีกำแพงระหว่างความสัมพันธ์อยู่ ให้หนังสือ “จดหมายถึงผู้ชายคนแรก” (I miss you, Dad) ช่วยเป็นกาวใจให้ดูสิ คุณจะรู้ว่าไม่ใช่แค่คุณหรอกที่ยิ่งโตยิ่งเหมือนห่างกับพ่อ แต่ที่สุดแล้วความผูกพันมันตัดกันไม่ขาด คุณจะหันกลับมาใส่ใจพ่อและคนที่คุณรักมากขึ้น เมื่อถึงวันที่เขาจากไปคุณจะภูมิใจว่าได้ทำหน้าที่ของลูกอย่างดีที่สุดแล้ว

หากคุณคือพ่อหรือแม่ของใครสักคนหนึ่ง หนังสือเล่มนี้เป็นเสมือนตัวแทนความรู้สึกของลูกได้ดีไม่แพ้กัน บางครั้งที่คิดว่าเข้าใจลูก อาจจะยังไม่ใช่ทั้งหมด บางครั้งพ่อแม่ที่คิดว่าการแสดงความรักไม่จำเป็นต้องพูดกัน หนังสือเล่มนี้อาจทำให้ความคิดของคุณเปลี่ยนไป

หากคุณเป็นคนอารมณ์อ่อนไหวง่ายขอแนะนำให้เตรียมทิชชู่หรือผ้าเช็ดหน้าไว้ระหว่างอ่านด้วยล่ะ

วันพ่อนี้มาร่วมกันซาบซึ้งไปกับความรักของพ่อลูกคู่นี้กับหนังสือ  “จดหมายถึงผู้ชายคนแรก” (I miss you, Dad)