10 WORDS FOR THE BEST การอ่าน คงเดช จาตุรันต์รัศมี ตั้งวง บทสัมภาษณ์ ภาพยนตร์ รักเปื่อย วรรณกรรม วัยรุ่น สัมภาษณ์ สามีแห่งชาติ หนังสือ อวสานโลกสวย อะตอม ชนกันต์ รัตนอุดม อ่านหนังสือ อ้าว เกาหลี เบสท์ เบสท์ ณัฐสิทธิ์ เบสท์ ณัฐสิทธิ์ โกฏิมนัสวนิชย์ เบสท์ อ้าวเฮ้ย โอปป้า ไลฟ์สไตล์

10 WORDS FOR THE BEST เบสท์ – ณัฐสิทธิ์ โกฏิมนัสวนิชย์

Home / สารพันหนังสือ / 10 WORDS FOR THE BEST เบสท์ – ณัฐสิทธิ์ โกฏิมนัสวนิชย์

          จากกระแสความนิยมในเพลง ‘อ้าว’ ที่ร้องโดย ‘อะตอม-ชนกันต์ รัตนอุดม’ ส่งผลให้หนุ่มหน้ามนคนน่าเห็นใจในมิวสิกวิดีโอเพลงอย่าง ‘เบสท์-ณัฐสิทธิ์ โกฏิมนัสวนิชย์’ เป็นที่รู้จักและดังเป็นพลุแตกในชั่วข้ามคืน จนมีนามสกุลห้อยท้ายว่า ‘เบสท์ อ้าวเฮ้ย’ ไปโดยปริยาย

          หลายคนคงอาจคุ้นหน้าคุ้นตาเขามาบ้างแล้ว จากซีรีส์และภาพยนตร์หลายๆ เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นบทนักกีฬาผู้ใฝ่ฝันอยากจะเป็นตัวแทนโรงเรียนในเรื่อง ‘ตั้งวง’ หนุ่มโรคจิตในคราบเด็กเนิร์ดจาก ‘อวสานโลกสวย’ การแสดงของเขาเป็นที่น่าจดจำและตราตรึงสายตาผู้ชมมาแล้วมากมาย ด้วยฝีไม้ลายมือที่ไม่ธรรมดา ผสมกับหน้าตาลุคโคเรียสไตล์ ไม่น่าแปลกใจที่เขาจะกลายเป็นขวัญใจของสาวๆ และตัวสาวๆ เองต่างก็ยกเบสท์ให้เป็น ‘สามีแห่งชาติ’ อยู่พักใหญ่ๆ
          สามีแห่งชาติมีภารกิจเปิดตัวหนังสือ ‘รักเปื่อย โฉมใหม่’ ที่เขียนโดยผู้กำกับคู่บุญอย่าง ‘คงเดช จาตุรันต์รัศมี’ ทั้งที เราเลยขอนั่งจับเข่าคุยกับเจ้าตัวแบบยาวๆ ผ่าน 10 คำที่ดีที่สุดที่คัดมาเพื่อเบสท์โดยเฉพาะ เพื่อให้ทุกคนไม่พลาดทุกมุมมองที่จะรู้จักผู้ชายผมดัดและใส่แว่นคนนี้ให้มากขึ้น

          คงเดช
          พ่อครับ คงเดชคือพ่อของผมครับ พี่คงเดชเป็นคนที่ทำให้ผมได้เข้ามารู้จักโลกของภาพยนตร์ โลกของการแสดง พี่คงเดชสำหรับผมเลยน่าจะเรียกว่าเป็นพ่อได้ เพราะเขาเป็นทั้งคนที่คลอดผมออกมา ทำคลอดผม ตัดสายสะดือให้ และแจ้งเกิดให้ผมด้วย นี่ตกลงเขาเป็นพ่อหรือแม่ผมครับเนี่ย (หัวเราะ)

          รักเปื่อย
          ผมนึกถึงสมบัติเลยครับ คิดถึงสมบัติเป็นคนแรกเลย ซึ่งเป็นตัวละครหลักของหนังสือเรื่อง ‘รักเปื่อย’ เพราะตอนอ่านผมรู้สึกชอบมาก ตัวละครนี้มีอะไรน่าสนใจไปหมด ถ้าเกิดมันถูกทำเป็นภาพยนตร์ขึ้นมา เราคงอยากดูมาก ขนาดผมเองยังอยากเล่นเป็นสมบัติเลย เพราะผมมองว่า ‘สมบัติ’ เป็นตัวละคร Loser ที่ไม่ใช่ Loser ถึงแม้มันจะชอบคิดว่า ตัวเองพ่ายแพ้อยู่เสมอ คิดว่าตัวเองแย่ตลอดมา แต่จริงๆ แล้วทุกคนมีมุมพ่ายแพ้หรือแย่ของตัวเองแทบทั้งนั้นแหละ ไม่ใช่เฉพาะกับสมบัติ ซึ่งผมมองว่า น่าสนใจมาก หากได้ทำออกมาเป็นภาพจริงๆ ให้เราได้ชมกัน

          หนังสือ
          ยอมรับว่า ไม่ค่อยได้อ่าน (หัวเราะ) จริงๆ ผมเป็นคนอ่านหนังสือไม่ค่อยเยอะ แต่ถ้าผมอ่าน ผมจะติดจริงจัง ถ้าเล่มนั้นอ่านเพลิน ก็จะรีบอ่านให้จบ แต่ที่ไม่ค่อยได้อ่าน เพราะไม่มีเวลา จะเรียกว่างานเยอะหรือขี้เกียจก็ได้ ซึ่งพอมันมีเวลาจริงๆ ก็อยากพัก อีกทั้งผมมีความรู้สึกว่า การอ่านหนังสืออาจจะยังไม่ใช่เรื่องที่ทำให้เราพักได้สนิทใจ มันกลายเป็นว่าอ่านแล้วมีเรื่องให้ใช้ความคิดเยอะขึ้นไปอีก
          ผมชอบอ่านหนังสือบางเล่มที่ดูอ่านยากๆ นะ คือไม่ได้จงใจจะหยิบเรื่องที่อ่านยากหรอก แต่เล่มนี้กลับเข้าตาผม ก็ไปหยิบมาอ่าน ผลปรากฏว่า เปิดอ่านดูแล้ว ยากจังเลย อย่างเล่มล่าสุดที่ผมอ่านคือเรื่อง ‘พุทธศักราชอัสดงกับทรงจําของทรงจําของแมวกุหลาบดํา’ ของ ‘พี่แหม่ม-วีรพร นิติประภา’ โดยการชักชวนของ ‘พี่บิลลี่-วรกร ฤทัยวาณิชกุล’ (ผู้กำกับภาพยนตร์เรื่อง mother และสีลม) ซึ่งเพิ่งเริ่มอ่านมาไม่นานนี้เอง หนักอยู่เหมือนกัน
          ส่วนเล่มอื่นๆ ผมเคยอ่าน ‘เมืองใต้เท้า’ ‘แฮร์รี่ พอตเตอร์’ ก็สนุก แล้วก็เคยอ่าน ‘แอนิมอล ฟาร์ม’ เป็นเรื่องราวในฟาร์มหมู ที่มีสงคราม กบฏ และเรื่องราวประท้วงของสรรพสัตว์มากมาย ผมชอบเล่มนี้เป็นเล่มที่อ่านเพลินและอ่านจบไวมาก ประมาณชั่วโมงเดียวก็จบแล้ว

          นักแสดง
          ผมนึกถึงการออกกอง อย่างถ้ายกตัวอย่างตัวผมเอง ผมจะรู้สึกเสพติดการออกกองมาก ถ้าวันไหนที่เป็นวันพัก เช่น วันจันทร์ถึงวันศุกร์ ผมพักวันพุธกับวันพฤหัสบดี 2 วัน ผมจะรู้สึกว่า ทำไมวันนี้ไม่ได้ออกกอง เราอยากออกกองออกไปเล่น และออกไปแสดงอะไรก็ตามจังเลย แล้วผมรู้สึกว่า นึกถึงตัวเองขึ้นก่อนมากกว่า ไม่ได้ชื่นชมนะ หมายถึงว่า เราอยากเล่นและแสดงแค่นั้นเอง

          รางวัล
          คำว่า ‘รางวัล’ ทำให้ผมนึกไปถึงคำอีกคำหนึ่ง นั่นคือคำว่า ‘มะเร็ง’ แวบหนึ่งในความคิดผมแต่ก่อน พอรู้ว่ามีรางวัล เหมือนกับรู้ว่า ตัวเองมีมะเร็ง คือรอนับวันตายเลย รอว่ามันจะมาทำร้ายเราเมื่อไหร่ เคยคิดว่า มีรางวัล จะยิ่งทำให้หลงตัวเองมากขึ้นว่า ฉันได้รางวัล ซึ่งรางวัลมันเหมือนเป็นเนื้อร้ายที่ทำร้ายตัวเราเอง แต่พอมาเรื่อยๆ ผมรู้สึกว่า การได้รางวัลหรือการที่มีคนให้รางวัลอะไรก็ตาม มันเหมือนเป็นกำลังใจที่ทำให้เดินต่อไปได้ ทำให้ทุกคนเห็นว่า เราทำอะไรได้บ้าง หรือมันอาจเป็นสิ่งตอบแทนให้รู้สึกหายเหนื่อย ซึ่งการได้รางวัลงานอะไรก็ตาม มันไม่ได้เกิดจากผมเพียงคนเดียว คนที่สนับสนุนผม เขาก็สมควรได้รางวัลนี้ด้วยเหมือนกัน

          ลองดี
          เพลงผมเอง เป็นเพลงที่ดี รู้สึกได้ถึงความเจ๋ง (หัวเราะ) จริงๆ ลองดีเป็นเพลงซิงเกิลแรกของตัวเองที่ตั้งใจทำออกมาให้ดีที่สุด ไม่รู้ว่า ดีหรือไม่ดี แต่รู้สึกว่า สนุกตอนทำแค่นั้นพอ อย่างสมมติผมไม่ได้ชอบตอนปลายของเพลง แต่เมื่อเสร็จออกมาแล้ว ผมกลับชอบระหว่างทางที่เกิดเพลงๆ นี้มากกว่า มันทำให้เห็นว่า การแต่งเพลงเป็นอย่างไร แต่งเพลงไปเพื่ออะไร ร้องเพลงทำให้มีความสุขอย่างไร ระหว่างทางมันทำให้ผมสนุกมาก เลยอยากให้ทุกคนมาฟังเพลงนี้กัน

          Notification
          เป็นซีรีส์ที่อ่านทรีทเมนต์ครั้งแรกแล้วรู้สึกสนุกและชอบมาก ตอนที่ผู้กำกับเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง มันทั้งน่าสนใจและอยากเล่นในทันที  ซึ่ง ‘พี่โอ-ปัฎฐา ทองปาน’ เป็นผู้กำกับ โดยผมรู้จักกับพี่เขาจากมิวสิกวิดีโอเพลง ‘อ้าว’ นี่แหละ เขาบอกว่าจะทำซีรีส์ แล้วก็นั่งเล่าเรื่องให้ฟัง พอฟังจบ ผมบอกพี่เขาไปว่า พี่…ผมต้องเล่น ผมอยากเล่นมาก บทโคตรน่าเล่น คือเขาติดต่อมาตั้งแต่ปีที่แล้ว ก็พยายามล็อกคิวให้ลงกันให้ได้ สุดท้ายก็ได้เล่น
          ผมว่าเป็นอีก 1 งานที่ใหม่ น่าสนใจ และสนุกมาก ด้วยภาพ การแสดง และแนวเรื่องต่างๆ ออกโทนญี่ปุ่นแทบทั้งหมด ทุกอย่างเลยดูใหม่สำหรับผม อีกทั้งยังมีหลายฉากๆ ที่เราไม่เคยเล่นมาก่อน ทำให้เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าจะสนุกสำหรับทุกคน

          คำวิจารณ์
          ผมว่าเป็นเรื่องดีที่เราได้เห็นคำวิจารณ์ เพราะการได้เห็นคำวิจารณ์ เท่ากับได้เห็นมุมมองของคนแต่ละคน โดยการวิจารณ์ก็จะมีหลากหลายรูปแบบ วิจารณ์เชิงวิชาการหรือวิจารณ์ตัวเอง ซึ่งส่วนตัวผมชอบอ่านวิจารณ์นะ สนุกดี เพราะมันเผยมุมมองของแต่ละคนว่า เขามีทัศนคติอย่างไรต่อเรื่องดังกล่าว และความคิดคุณเป็นแบบใด มันก็อาจจะวัดได้จากการวิจารณ์ตรงนั้น

          ความสำเร็จ
          ความสำเร็จเป็นเรื่องตัดสินยากมากเลย ความสำเร็จคือสิ่งที่มองไม่เห็น ไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่สำเร็จ มันอยู่ที่ความพอใจของแต่ละคนมากกว่า อย่างทุกวันนี้บางคนบอกว่า ผมมาถึงจุดที่เป็นความสำเร็จแล้ว ผมว่ามันก็ยังไม่ถึงครับ เรามีอะไรที่ต้องเรียนรู้อีกเยอะมาก มันมีทั้งชีวิตเราเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะก้าวไปถึงจุดไหนก็ตาม สมมติว่า วันหนึ่งผมได้รางวัล 10 ตัวเลย เขาบอกว่า ผมประสบความสำเร็จแล้ว ผมว่าไม่ใช่ 10 ตัวนี้คือผมรู้จักแค่ 10 คาแร็คเตอร์เองนะ มีอีกเป็นพันเป็นหมื่นคาแร็คเตอร์ที่จะต้องเรียนรู้และพาตัวเองไปหามันให้ได้ ผมเลยรู้สึกว่า ความสำเร็จคือสิ่งที่จะต้องเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ไม่มีสิ่งไหนที่เรียกว่า ความสำเร็จโดยแท้จริงหรอก

          เบสท์
          โอ้โห ยาก เชื่อไหมว่า ผมเป็นคนที่อธิบายลักษณะตัวเองได้ยากที่สุด เหมือนอยู่ดีๆ มีคนเดินมาถามว่า คุณเป็นคนอย่างไร ผมก็จะรู้สึกว่า แล้วเอาพาร์ทใดของชีวิตล่ะ พาร์ทที่ผมอยู่กับคนอื่น บางทีผมอาจจะคุยสนุก แต่บางทีพาร์ทที่อยู่กับตัวเอง ผมก็มีมุมที่คิดเยอะเหมือนกัน มีการวางแผนต่างๆ นานา มันอยู่ที่ว่า ผมไปยืนอยู่ตรงไหนมากกว่า ไม่ได้บอกว่าตัวเองเป็นจิ้งจก แต่รู้ว่า เราจะรับมือกับสถานการณ์นั้นอย่างไร ซึ่งนี่น่าจะเป็นผมที่สุด

          ธรรมชาติของเบสท์เปล่งประกายออกมาจาก 10 คำที่เราได้คัดสรรไว้ ซึ่งธรรมชาติเฉพาะตัวของเขานี่เอง นับเป็นเสน่ห์อันล้นเหลือที่จะทำให้ผู้ชายคนนี้เดินอยู่ในวงการได้อย่างสวยงามต่อไป