กลับจากป่าช้า
.
กลับมาอีกครั้งกับ ‘กลับจากป่าช้า (PET SEMATARY)’ ความหลอนส่งตรงจากป่าช้า ทั้งเวอร์ชั่นภาพยนตร์และหนังสือ ผลงานรีเมคของ Stephen King ที่หลายคนบอกว่าเป็นเวอร์ชั่นที่ดีที่สุด
.
.
เกี่ยวกับเนื้อหา:
.
.
.
.
.
.
.
กลับจากป่าช้า (PET SEMATARY) ถือเป็นภาพยนตร์ที่น่าจับตามองอย่างมากใน เดือนเมษายน ปี 2562 นี้ แต่ในฐานะของคนชอบอ่าน ในเวอร์ชั่นหนังสือจาก แพรวนิยายแปล (แพรวสำนักพิมพ์) ก็ถือว่าทำดีอย่างไม่น้อยหน้า
.
‘PET SEMATARY‘ นวนิยายสยองขวัญที่ถูกเผยเเพร่ครั้งแรกในปี 2526 ก่อนถูกนำไปทำภาพยนตร์ครั้งแรกในปี 2532 โดย Kevin Kölsch และ Dennis Widmyer ที่กอบโกยรายได้จากความเน่าเปื่อยและผุพังครั้งนี้ไปหลายล้านดอลล่าสหรัฐ
.
.
ใครจะคิดว่าการสร้างปมความหวาดกลัวง่าย ๆ กลับส่งผลให้หลายคนสะดุ้งโหยงเหมือนฟ้าผ่า เช่น การเดินขบวนของกลุ่มเด็กใส่หน้ากาก ตีกลองกึกก้อง และซากหมาตายในรถเข็นล้อเดียว
.
แม้สถานการณ์เหล่านี้จะไม่ได้คุกคามความสงบสุขของครอบครัวตัวละครนำอย่าง ลูอิส ครีด (Louis Creed) เสียทีเดียว แต่สิ่งนี้เองก็ได้ขีดทำนายความสยองที่จะเกิดขึ้นไว้เรียบร้อยแล้ว
.
.
เรื่องราวดำเนินไปอย่างเรียบง่าย ทุกอย่างดูเหมือนกำลังไปได้สวยเมื่อ ลูอิส ครีด (Louis Creed) ได้งานใหม่ในเมืองชนบทที่ดูสงบสุข บ้านหลังใหม่ติดป่าร่มรื่นเขียวชอุ่ม เสียอย่างเดียวเพราะมันตั้งอยู่ใกล้ไฮเวย์ที่คลาคล่ำไปด้วยรถบรรทุกแล่นทะยานด้วยความเร็วสูง ที่นำสู่โศกนาฏกกรรมร้ายให้พวกเขาในภายหลัง
.
“เซิร์ช” แมวที่สัตว์เลี้ยงของลูกชายถูกรถบรรทุกชนตายเหลือเพียงซาก ก่อนจะเป็นลูกเขาเสียเองที่รับเคราะห์ร้ายตามติดไป
.
แต่ความตายนี้โกงได้ เมื่อสุสานโบราณในป่าหลังบ้าน สามารถฟื้นคืนชีพสิ่งที่ตายได้ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์เลี้ยง หรือแม้แต่มนุษย์ ซึ่งโทษของการฝ่าฝืนกฎธรรมชาติครั้งนี้ ได้สร้างสิ่งน่าสะพรึงที่หลอนยิ่งกว่าความตายขึ้นมา
.
.
ไม่แปลกเลยที่จะมีทั้งกระแสชื่นชมและไม่ชื่นชอบ เพราะนอกจากความสยดสยองที่ Stephen King อัดลงไปใน กลับจากป่าช้า (PET SEMATARY) อย่างแน่นเอียด
.
อีกหนึ่งสิ่งที่เขาใส่มันลงไปด้วยคือความรุนแรงทางจิตวิทยาในหลายช่วงตอน ที่คงความหลอนอย่างเลือดเย็นในแบบฉบับ Stephen King
.
มีบางส่วนที่ปรับให้เข้ากับยุคสมัย แต่ยังคงไว้ซึ่งความศรัทธาต่อวิญญาณและปีศาจอย่างไม่น่าเชื่อ จนเราเผลอพึมพรำออกมาว่า ‘บางทีตายไปเลยอาจดีกว่า’
.
รวม ๆ แล้วถือว่าเป็นนวนิยายสยองขวัญคลาสสิกเหนือกาลเวลาอีกเรื่องเลยล่ะ ที่ถ้าอ่านอย่างตั้งใจก็จะได้อะไรจากสิ่งที่เจ้าพ่อความสยองต้องการจะสื่อไม่ยาก
.
.
กลับจากป่าช้า (PET SEMATARY) : สตีเวน คิง
.
ลูอิส ครีด ได้งานใหม่ เขาพาครอบครัวย้ายมาเมืองลัดโลว์ เมืองชนบทเก่าแก่ที่งดงาม บ้านหลังใหญ่โอบล้อมด้วยสนามหญ้าเขียวชอุ่มและป่าที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ทุกอย่างกำลังจะไปได้สวย เว้นเสียแต่ว่าบ้านนี้ตั้งอยู่ใกล้ไฮเวย์ที่คลาคล่ำไปด้วยรถบรรทุกแล่นทะยานด้วยความเร็วสูง
.
ก่อกำเนิด “สุขสานสัตว์เลี้ยง” ในป่าหลังบ้าน ซึ่งรายล้อมด้วยเรื่องเล่าขานตำนานเก่าแก่ถึงความลี้ลับบางประการว่า หากนำสัตว์เลี้ยงมาฝังในป่าช้านี้ สัตว์เลี้ยงจะกลับมามีชีวิตอีกครั้งหนึ่ง
.
ไม่นานนัก แมวในครอบครัวของลูอิส“เซิร์ช” ก็ถูกรถบรรทุกทับตาย ลูอิสจึงเอาเซิร์ชไปฝังที่สุสานสัตว์ และวันต่อมา เจ้าเซิร์ชก็กลับมาหาเขาจริงๆ
.
จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด ลูกชายของลูอิส ก็ดันมาถูกรถบรรทุกชนเสียชีวิต ด้วยความเสียใจ ลูอิสจึงตั้งใจนำร่างของลูกชายไปฝังที่เดียวกับเซิร์ชเพื่อหวังให้ลูกชายฟื้นกลับคืนมา
.
.
.
ที่มา: