อาจินต์ ปัญจพรรค์ ผู้ประพันธ์ ‘มหา’ลัยเหมืองแร่’ เสียชีวิตแล้ว

อาจินต์ ปัญจพรรค์ ปูชนียบุคคลวงการวรรณกรรม

สิ้นแล้ว ‘ อาจินต์ ปัญจพรรค์ ’ ผู้เขียน ‘มหา’ลัยเหมืองแร่’ ปูชนียบุคคลวงการวรรณกรรม

สิ้นแล้ว .. ปูชนียบุคคลวงการวรรณกรรม ‘ อาจินต์ ปัญจพรรค์ ’ 

.

‘อาจินต์ ’ ศิลปินแห่งชาติ และนักเขียน ‘ศรีบูรพา’ ผู้เขียนชีวิตด้วยชีวิต เสียชีวิตแล้ว เมื่อเวลา 17.44 น. ที่ผ่านมา ด้วยวัย 92 ปี กำหนดพิธีรดน้ำศพวันที่ 18 พฤศจิกายน 2561  เวลา 16.00 น. ณ วัดตรีทศเทพ ศาลา 9

.

‘ อาจินต์ ’ เกิดเมื่อ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2470 ที่อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม เป็นบุตรชายของขุนปัญจพรรค์พิบูล อดีตนายอำเภอท่ามะกา จังหวัดกาญจนบุรี และข้าหลวงจังหวัดประจวบคีรีขันธ์และจังหวัดนครปฐม (มาติณ ถีนิติ) กับนางกระแส ปัญจพรรค์ (โกมารทัต) มีพี่น้องร่วมบิดามารดา คือ ชอุ่ม ปััญจพรรค์ พล.ต.ท.ลัดดา ปัญจพรรค์ และวัฒนา ปัญจพรรค์

.

เรียนชั้นประถมที่โรงเรียนพระปฐมวิทยาลัย แล้วมาต่อมัธยมที่โรงเรียนอำนวยศิลป์ ปากคลองตลาด โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาและเข้าเรียนต่อในคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

.

ในช่วงเวลาตอนที่ ‘อาจินต์’ กำลังเรียนอยู่ชั้นปีที่สองนั้นเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ขึ้น ทำให้มหาวิทยาลัยงดการเรียนการสอน นิสิตต่างพากันกลับบ้านเกิดเพื่อหนีการทิ้งระเบิดเพื่อทำลายจุดยุทธศาสตร์สำคัญในกรุงเทพ

.

เมื่อภาวะสงครามสงบ ‘ อาจินต์ ‘ กลับมาเรียนอีกครั้ง แต่การใช้ชีวิตในช่วงหลบหนีนั้นกลับทำให้ ‘อาจินต์’ ไม่สามารถเรียนได้ดีจึงถูกรีไทร์ บิดาจึงส่ง ‘อาจินต์’ ไปทำงานหนักในเหมืองแร่เพื่อดัดนิสัยที่จังหวัดพังงา

.

.

ด้วยหัวใจที่รักงานวรรณกรรม ตลอดเวลาที่อยู่ในเหมืองแร่ ‘ อาจินต์ ‘ ฝึกปรือฝีมืองานเขียน รวมถึงเรื่องสั้นที่หมั่นส่งไปยังสำนักพิมพ์ต่าง ๆ ในกรุงเทพเพื่อตีพิมพ์อยู่บ่อยครั้ง แม้เรื่องสั้นของเขาจะไม่เคยถูกตีพิมพ์สักครั้งก็ตาม

.

จนกระทั่งเหมืองแร่ปิดตัว ‘ อาจินต์ ’  กลับไปอยู่กรุงเทพ งัดเอาประสบการณ์ตลอด 4 ปีในช่วงเวลาที่อยู่เหมืองแร่ ออกมาเขียนเรื่องสั้นที่ชื่อว่า ‘เรื่องสั้น นอกเหมืองแร่’ และชื่อของ ‘อาจินต์ ’ ได้ถูกบันทึกไว้ในใจผู้อ่านตั้งแต่นั้นมาเป็นต้นมา

.

‘เรื่องสั้น นอกเหมืองแร่’

วรรณกรรมชั้นครู ที่ถูกยกย่องให้เป็นหนึ่งใน 100 วรรณกรรมไทยที่คนไทยควรอ่าน ประพันธ์จากประสบการณ์ชีวิตตลอด 4 ปี ใน เหมืองแร่ ของ ‘อาจินต์ ’ ที่แม้ไม่ได้จดบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรชัดเจน แต่กลั่นออกมาจากภาพจำในใจ เขียนตามที่นึกออก ทำให้เหตุการณ์ในเรื่องจึงไม่ลำดับเวลา

.

ถือเป็นความสดใหม่ในวงการวรรณกรรมที่มีคุณค่าทุกตัวอักษร เพราะ ‘อาจินต์’ ตั้งใจ ‘เขียนชีวิตด้วยชีวิต’ นอกจากเป็นบันทึกชีวิตที่มีลีลาการเล่าเรื่องที่ฉะฉาน ยังสะท้อนให้เห็นถึงแก่นสารของการมีชีวิตอยู่อย่างแจ่มแจ้ง ทั้งแง่ดีและแง่ร้าย อ่านได้เรื่อย ๆ แต่สอดแทรกแง่คิดเกี่ยวกับชีวิต เอาไว้อย่างละเอียดลออ

MTHAI BOOK | อ่านสนุก ทุกวัน ทันกระแส 

Sources: