กาบริแอลา กานพลู และอบเชย

เมื่อวรรณกรรม รักษาประวัติศาสตร์ไว้ให้คนทั้งโลกได้ประจักษ์

ใครจะคาดคิด ว่าเรื่องราวความรักร้อนแรงแหกคอก ของ ” กาบริแอลา ”  และ ” นาซิบิ ”  ..จะนำไปสู่ตำนานก้องโลกได้

เมื่อเมล็ดโกโก้ฝังลงดิน

บราซิล ผู้นำตลาดโกโก้ระดับต้น ๆ ของโลก นับตั้งแต่พวกเขาฝังเมล็ดโกโก้เมล็ดแรกลงดิน ใน ช่วง ค.ศ. 1750 โดยกลุ่มแม่บ้านเกษตรกรชาวสวิส-บราซิลเลี่ยน ว่ากันว่ายุคเรืองรองของโกโก้ อยู่ในช่วง ค.ศ. 1920 ที่ เมืองอิลเญวส์ เมืองท่าหลักริมชายฝั่งของรัฐบาเอีย หนึ่งใน 26 รัฐสำคัญของประเทศบราซิล ที่รู้จักกันดีในนาม “Cocoa Coast” (ชายฝั่งโกโก้)

กระแสของ โกโก้ ในเมืองนี้ ทำให้พืชเกษตรอื่น ๆ อย่างเช่น ตาล และ อ้อย มีอัตราการปลูกลดลง อันเนื่องมาจากผู้คนส่วนใหญ่หันไปปลูกโกโก้เพราะได้ราคาที่ดีกว่า นำไปสู่การอพยพย้ายข้ามถิ่นฐานหวังรวยเพื่อมาประกอบกิจการโกโก้กันที่นี่ เพราะหากใครมีพื้นที่ในการเพาะปลูกขนาดใหญ่ที่ไปรอด สิ่งนี้จะกอบโกยให้เขาจะกลายเป็นเศรษฐีร่ำรวยและทรงพลังที่สุด

นั่นเพราะโกโก้ถือว่าเป็น “ Ouro Branco” หรือ ทองคำขาว ในยุคนั้นเลยก็ว่าได้

การอพยพย้ายข้ามถิ่นฐานดังกล่าว ส่งผลกระทบกับคนในพื้นที่อย่างมาก ที่ดินของชาวบ้านถูกยึดจากนายทุนและใช้เป็นสิ่งผูกขาดสัญญาทาส หากใครเป็นผู้ชายจะถูกเกณฑ์ไว้ใช้แรงงาน และผู้หญิงก็จะกลายเป็นโสเภณีในที่สุด

ยุคเรืองรองของโกโก้ ดำเนินต่อไปจนกระทั่งเกิดวิกฤตในช่วงปี ค.ศ. 1980 เกิดการระบาดของเชื้อรา Vassoura de bruxa (ไม้กวาดแม่มด) ทำให้ต้องตัดทำลายต้นโกโก้ทิ้งแทบทั้งหมด ก่อนจะกลับมาเฟื่องฟูอีกครั้งในปี 1990

แม้วิกฤตการณ์ดังกล่าวจะสร้างความเสียหายอย่างหนักให้กับรัฐบาเอีย แต่อย่างไรก็ตาม ชาวเมืองยังสามารถส่งออกผลิตภัณฑ์จากต้นโกโก้ได้เรื่อย ๆ ทั้ง หัตถกรรม, ผลิตภัณฑ์ความงาม, ผลิตภัณฑ์สุขอนามัย รวมไปถึงอาหารบางชนิด ส่วนหนึ่งเป็นผลจากกระแสนิยมวรรณกรรมชั้นเอก อย่าง GABRIELA, CRAVO E CANELA  โดย นักเขียนชาวบราซิล Jorge Amado” (1912-2001) นั่นเอง

นักเขียนผู้สร้างประวัติศาสตร์

ด้วยเนื้อที่กว่า 1,000 ตารางเมตร ของ Jorge Amado Cultural House  (ก่อตั้งในปี 1929) ที่ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมืองอิลเญวส์ เปิดให้ผู้มาเยี่ยมชมได้ดื่มด่ำกับประวัติศาสตร์และตามรอยวรรณกรรมเรื่องดัง อย่าง GABRIELA, CRAVO E CANELA พร้อมสอดแทรกวัฒนธรรมโบราณ ทั้งวรรณคดีและศิลปวัฒนธรรม ผ่านมุมมองชีวิต ของ Jorge Amado นักเขียนระดับตำนาน ผู้รักษาประวัติศาสตร์เมืองนี้เอาไว้จวบจนปัจจุบัน

ถ้าไม่ใช่เพราะ Jorge Amado ที่สนใจเรื่องราวความเป็นมาของเมืองอิลเญวส์และโกโก้มากเสียจนศึกษาและหยิบยกไปใส่ในวรรณกรรมของเขา  บางทีประวัติความเป็นมาของเมล็ดพืชเหล่านี้ รวมถึงสิ่งเชื่อมโยงต่าง ๆ ทั้ง แหล่งท่องเที่ยวเกี่ยวกับช็อกโกแลต และความงดงามทางธรรมชาติในเมืองอิลเญวส์แห่งนี้ อาจจะถูกโลกหลงลืมไปแล้วก็ได้

จาก “ กาบริแอลา กานพลู และอบเชย ” สู่ วรรณกรรมสร้างตำนาน

GABRIELA, CRAVO E CANELA หรือในชื่อไทย “กาบริแอลา กานพลู และอบเชย” วรรณกรรมชั้นเอก โดย Jorge Amado นักเขียนผู้สร้างตำนานยิ่งใหญ่ ที่ทาง สำนักพิมพ์ ไลบรารี่ เฮ้าส์ หยิบเอามาแปลเป็นฉบับภาษาไทย เรื่องราวความรักอันร้อนแรงกลิ่นเครื่องเทศที่ขัดต่อวัฒนธรรมเก่าแก่เมืองอิลเญวส์  นำไปสู่ชีวิตที่เปลี่ยนของเขาและเธอตลอดกาล

…ปีที่เกิดเหตุการณ์ในสังคมและการเมืองมากเหลือ หลายสิ่งก็เปลี่ยนแปลงในเมืองอิลเญวส์หลายคนลงความเห็นว่าเป็นปีที่ กำหนดวิถีชีวิตของภูมิภาคนี้บ้างก็ว่าเป็นปีที่เกิดเหตุพิพาทเกี่ยวกับสันดอนทราย คนอื่นๆก็ว่าเป็นปีแห่งการช่วงชิงอำนาจทางการเมืองระหว่างมุงจินญูฟัลกาว ผู้ส่งออกโกโก้และโกโรเนลฮามิรูบาสตุส ผู้มีอิทธิพลเก๋าในท้องถิ่นอีกกลุ่ม

จำได้ว่าเป็นปี พิจารณาคดีอื้อฉาวของโกโรเนลเฌซูอินูเมนดงซา บ้างก็ว่าเป็นปีที่เรือสวีเดนลำแรกมาถึง ทำให้ส่งออกโกโก้ได้โดยตรงอย่างไร ก็ตามไม่มีผู้ใดกล่าวถึงปีนั้น ฤดูเก็บเกี่ยวประจำปีค.ศ.1925 – 1926 ว่าเป็นปีแห่งความรักระหว่างนาซีบิและกาบริแอลา

ส่วนหนึ่งจากหนังสือ GABRIELA, CRAVO E CANELA

กาบริแอลา สาวผิวสีหนีภัยแล้งจากต่างถิ่นกลิ่นกายคล้ายอบเชย แม้ไม่รู้หนังสือสักตัว แต่ด้วยความเจนจัดด้านงานครัว โดยเฉพาะเรื่องการทำอาหาร ทำให้ นาซีบิ เจ้าของบาร์ชาวซีเรียอาภัพแม่ครัว เอาตัวมาทำงานด้วยจนกิจการเฟื่องฟู นาซิบีหลงรักเธอเข้าอย่างจัง สัมพันธ์รักร้อนแรงของเธอและเขาดำเนินอยู่บนความแหกคอก มันช่างขัดต่อขนบธรรมเนียมสังคมเก่าเมืองอิลเวญว์อย่างร้ายแรง เมื่อ กาบริแอลา ไม่ชอบการผูกมัด และ กลุ่มอนุรักษ์นิยมไม่ยอมรับผู้หญิงเช่นเธอ

แหล่งเรื่องน่ารู้ที่รวบรวมสาระครบรส ทั้งข่าวสารวงการหนังสือ, งานหนังสือ, เทคนิคการอ่าน, หนังสือใหม่, หนังสือแนะนำ รีวิวหนังสือ และ อื่น ๆ อีกมากมาย มีให้อ่านกันฟรี ๆ ที่นี่ BOOK.MTHAI