Sound About ไม่ได้ฟัง แต่ยังได้ยิน คิ้วต่ำ

เพราะความ “คิ้วต่ำ” ทำให้จิตนาการสูง

Home / สารพันหนังสือ / เพราะความ “คิ้วต่ำ” ทำให้จิตนาการสูง

เพราะความ “คิ้วต่ำ” ทำให้จิตนาการสูง

ปัจจุบัน Facebook ถือเป็นช่องทางในการ “ปล่อยของ” ทั้งไอเดีย ความคิดสร้างสรรค์ หรือแม้กระทั้งผลงานที่มีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว เช่นเดียวกับผลงานการ์ตูนลายเส้นธรรมดาๆ แต่มีข้อความบาดใจ ของ “คิ้วต่ำ” หรือ อนุชิต คำน้อย หนุ่มมาดนิ่งเจ้าของแฟนเพจคิ้วต่ำ ที่มียอดฟอลโล่กว่า 1 ล้าน 5 แสน Like ในระยะเวลาเพียงแค่ 5 ปี
“คิ้วต่ำ” หนุ่มสถาปัตย์ จากรั้วเจ้าคุณฯ ที่มีความชื่นชอบในการวาดรูปอย่างมาก ทั้งยังมีความฝันอยากเป็นนักวาดภาพประกอบ โดยเริ่มต้นจากการวาดรูปลงในสมุดบันทึกของตัวเองเกือบตลอดเวลา จนเพื่อนแนะนำให้เปิดเพจเพื่อเป็นที่รวบรวมผลงานและเผื่อมีคนสนใจ แต่ด้วยเอกลักษณ์ของผลงานตัวการ์ตูนหน้าโล้นๆ ที่วาดลงบนกระดาษสีน้ำตาล และข้อความบรรยายสั้นๆ โดนๆ ที่สกิดใจ(แรงๆ) ทำให้มีการแชร์ออกไปจน “คิ้วต่ำ” กลายเป็นที่รู้จักในโลกออนไลน์อย่างไม่ทันตั้งตัว

 

ขอย้อนกลับไปถามนิดหนึ่งถึงต้นตอของคำว่า “คิ้วต่ำ” ได้มาจากอะไร

คิ้วต่ำ :  มาจากตัวเองที่เป็นคนหัวเถิกครับ (หัวเราะ) คือผมเป็นคนหน้าผากกว้าง แล้วบังเอิญเพื่อนชอบปลอบใจประมาณว่า จริงๆ เราไม่ได้หน้าผากกว้างนะ เราแค่คิ้วต่ำ ทีนี้มันก็เลยกลายเป็นคาแรคเตอร์ของเราไปโดยปริยาย ทำให้เราเลือกใช้คำว่า “คิ้วต่ำ” แทนตัวเองในการนำเสนอมุมมองอีกมุมหนึ่งมาจนถึงทุกวันนี้ และทำให้เราได้มีโอกาสผลิตงานอื่นๆ ออกมา อย่างเช่น หนังสือครับ

 

วัตถุดิบทางความคิดของคิ้วต่ำได้มาอย่างไรบ้าง

คิ้วต่ำ :  จริงๆ กระบวนการคิดของผมไม่ยากเลย ทุกอย่างมันคือการออกไปใช้ชีวิตปกติ ธรรมดาๆ เหมือนกับใช้ชีวิตประจำวัน ตื่น กิน นอน ไปเจอคน ไปทำงาน แล้วสิ่งต่างๆ พวกนี้แหละที่ทำให้เราได้พบเห็นเรื่องราวต่างๆ มากมาย ในชีวิตประจำวัน 1 วัน สำหรับผม คือวัตถุดิบชั้นเยี่ยม ทั้งการได้พูดคุยกับคนอื่น การได้เห็นชีวิตของคนอื่น การได้ใช้ชีวิตทุกอารมณ์ ทั้งเหงา ทั้งคิดถึง   หรือว่าอารมณ์รัก ดีใจ คือเรื่องพวกนี้มีแง่มุมที่เราสามารถหยิบมาเล่าได้หมด

 

มาถึงวันนี้ยอดจำนวนคนกด like เพจคิ้วต่ำ ทะลุล้านไลค์แบบนี้ ถือว่าเกินที่คาดหวังไว้ไหม

คิ้วต่ำ :  เกินมากๆ ครับ ตอนแรกคิดว่าได้ 500 like ก็เยอะมากแล้ว เพราะสาเหตุหลักคือ ตอนแรกเราหวังแค่อยากให้งานของเราได้ตีพิมพ์ลงนิตยสารอะไรก็ได้สักเล่มหนึ่ง แล้วเวลาส่ง Port ให้นิตยสารดู เขาจะได้รู้สึกว่ามีคนดูเราตั้ง 500 คนแหนะ (หัวเราะ) แต่กลายเป็นว่าเปิดเพจมาได้ 2-3 เดือนแรกกลายเป็น 2-3 แสนเลย ผมก็ตกใจเหมือนกันว่าทำไมคนมาชอบงานเราเยอะขนาดนี้

 

แล้วเคยนั่งวิเคราะห์เล่นๆ บ้างไหมว่าอะไรทำให้คนติดตามผลงานของเราเยอะขนาดนี้

คิ้วต่ำ : เคยนั่งวิเคราะห์ เคยคิด และเคยนั่งถามคนอื่นด้วย ผลที่ได้มาคือ คนชอบเพจเราเพราะว่ามันธรรมดามากๆ เป็นรูปวาดที่ไม่ได้วาดยากด้วย อีกอย่างคือข้อความใส่ไปมันอาจจะไปโดนใจเขาในช่วงเวลานั้นๆ ทำให้อิน เข้าถึงง่าย เพราะเรื่องราวของผมไม่ได้เข้าใจยาก เป็นเรื่องราวธรรมดาๆ ที่ทุกคนได้เจอะเจอปกติอยู่แล้ว เพียงแค่คนอ่านเขาไม่ได้วาดเท่านั้นเอง

 

ตั้งแต่เปิดเพจมาพบเจอเรื่องราวประทับใจอะไรบ้างไหม

คิ้วต่ำ :   มีเยอะเลยครับ เมื่อก่อนผมคิดว่าตัวเองเป็นคนที่แชร์ผลงาน แต่ช่วงหลังกลายเป็นว่ามีคนอื่นๆ เข้ามาแชร์ให้เราฟังบ้าง ทำให้เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้มองเราเป็นแค่แฟนเพจมากด like แล้วออกไป เขามองเราเป็นเพื่อนที่คุยกับเขาแล้วเขาสบายใจขึ้น เช่นเรื่องประทับใจก็มีคุณแม่ท่านหนึ่งมาปรึกษาว่าช่วยเล่าเรื่องลูก เพื่อเป็นกำลังใจให้การสอบเข้าหน่อยได้ไหม หรือบางคนก็เข้ามาเล่าว่าแฟนผมชอบหนังสือพี่มาก เป็นเรื่องอะไรพวกนี้แหละครับ ก็ทำให้ได้กำลังใจกันทั้งสองฝ่าย

 

นอกจากมุมมองด้านดีๆ เคยเจอผลตอบรับด้านลบๆ บ้างหรือเปล่า จัดการกับความรู้สึกนั้นอย่างไร

คิ้วต่ำ :   ตลก ขำ เพราะตัวผมเองไม่ใช่คนซีเรียสอยู่แล้ว แต่กลับยิ่งชอบเวลามีคนมามองงานเราอีกด้านหนึ่ง เช่นเวลาเราเสนอความคิดเห็นว่า A แต่คนมองว่า B เราจะชอบ เพราะเรารู้สึกว่าเวลาเราเห็นความคิดต่าง มันทำให้เรารู้สึกว่า หนึ่งมันดีมาก สองคือยังมีอีกมุมหนึ่งที่เราลืมมอง ผมมองว่าสิ่งเหล่านี้ยิ่งทำให้ผมได้พัฒนางานตัวเองไปได้เรื่อยๆ มีเขียนเป็นนิทาน หรือเป็นรูปแบบอื่นๆ คือผมรู้สึกว่าถ้าเราตัวกูของกู ก็ตายไปกับตัวกูของกู

พูดถึงงานสร้างสรรค์ ก็ต้องตามมาด้วยการหมดมุข แล้วคิ้วต่ำเคยคิดมุขไม่บ้างไหม

คิ้วต่ำ :   เคยแน่นอนครับ ผมยอมรับอย่างหนึ่งว่าแฟนเพจมันคือการขึ้นแล้วลง เกิดจากกระแส เมื่อก่อนผมก็ยึดติดกับสิ่งนี้เหมือนกัน แต่ยอมรับว่าทุกวันนี้ก็ยังยึดติดนะ แต่น้อยลง (หัวเราะ) แล้วช่วงที่แฟนเพจพีคๆ เป็นช่วงที่ผมจะพยายามอัพรูปบ่อยๆ พยายามจะดัน เหมือนเราหาวัตถุดิบได้ไม่ครบ แต่กลับอยากทำอาหารทุกวัน พอหลังๆ ก็เลยรู้สึกว่าบางรูปเราไม่ได้รู้สึกจริงๆ แต่กำลังพยายามยัดเยียดให้คนอ่าน เราก็กลับมาจัดการกับตัวเองใหม่

 

พูดถึงหนังสือการ์ตูน Storyเล่มแรก “Sound About ไม่ได้ฟัง แต่ยังได้ยิน” มีความต่างจากการวาดภาพลงเพจอย่างไรบ้าง

คิ้วต่ำ :   ต่างกันนะครับ เริ่มจากคาแรคเตอร์เลย คราวนี้ไม่ใช่คิ้วต่ำหัวโล้นๆ แล้ว แต่เป็นสร้างตัวละคร สร้างเรื่องราวขึ้นมาใหม่เลย คือผมคิดว่า ถ้าผมจะออกหนังสือสักเล่ม ผมอยากให้คนอ่านได้อะไรมากกว่าที่เคยดูในเพจ เพราะไหนๆ ก็ต้องเสียเงินซื้อแล้ว มันต้องคุ้มกับที่เขาจ่ายไปเพื่ออ่านความคิดเรา อีกอย่างก็คือมันจะมีกระบวนการทำงานเพิ่มขึ้น คือเราไม่ได้ทำงานแค่ตัวเองที่วาดรูปใส่ลงเพจ แต่เราต้องทำงานร่วมกับ พี่จี บรรณาธิการ สำนักพิมพ์ Her Publishing เราก็ต้องเป็นมืออาชีพมากขึ้น ต้องตั้งใจมากขึ้นครับ

ผลงานบางส่วนจาก “Sound About ไม่ได้ฟัง แต่ยังได้ยิน”

อยากให้พูดถึงเล่ม “Sound About ไม่ได้ฟัง แต่ยังได้ยิน” นิดหนึ่ง

คิ้วต่ำ : ครับ ก็ผลงาน “Sound About ไม่ได้ฟัง แต่ยังได้ยิน” ถือเป็นการ์ตูนเรื่องยาวเรื่องแรกของผม เป็นการเล่าความรู้สึกเป็นเรื่องยาวจนจบเล่ม ซึ่งเน้นไปในเรื่องของความรัก ความรู้สึกที่ผมอยากลองหยิบมาถ่ายทอดดู คืออยากเล่าความรู้สึกของคนที่เขารู้สึกจริงๆ  ใส่ความดิบของอารมณ์คนจริงๆ ลงไป โดยแทรกแง่มุมความเป็นคิ้วต่ำเข้าไป ผ่านตัวละครที่เราสร้างขึ้นมาใหม่ แต่นอกจากจะเป็นหนังสือ ก็จะมีเพลงประกอบที่แต่งขึ้นมาเพื่อสื่อถึงหนังสือเล่มนี้โดยเฉพาะให้ฟังด้วย คือความตั้งใจของผมรู้สึกว่าเหมือนเราดูหนังเรื่องหนึ่ง แล้วแยกหนังออกเป็นภาพกับเพลง ด้วยการอ่านหนังสือ

 

ถ้าให้เลือกตัวละครในเล่มใหม่ 1 ตัว ชอบตัวไหนที่สุด

คิ้วต่ำ :   ผมชอบ “กระดุม” ครับ ตัวหลักของเรื่อง ซึ่งเป็นตัวที่มีอารมณ์ปกติเหมือนมนุษย์ทั่วไป ผมเล่นธีมของเล่มเป็นเรื่องของโอกาสและทางเลือกของความรู้สึก ว่าตัวกระดุมจะเลือกความรู้สึกเก่าหรือความรู้สึกใหม่ เราชอบเพราะว่ามันเป็นตัวละครที่เป็นความจริง เพราะคนเราบางทีก็สับสน อยากเก็บไว้ทั้งหมด บางทีคนเราก็เจ้าชู้ บางทีก็โกหก เราเลยชอบตัวนี้ เพราะเป็นตัวที่ต้องรับกับทุกสถานการณ์ ไม่ใช่ตัวดีแต่ก็ไม่ใช่ตัวเลว เพราะเรื่องของความรักไม่มีใครดีใครเลว

ผลงานบางส่วนจาก “Sound About ไม่ได้ฟัง แต่ยังได้ยิน”

 

รู้สึกว่าเหมือนตัวเองหรือเปล่าถึงชอบ

คิ้วต่ำ :   มันมีทั้งเหมือนและไม่เหมือน ส่วนที่ไม่เหมือนก็น่าจะเป็นเรื่องเพศ ส่วนที่เหมือนก็คือกระดุมเป็นตัวที่มีข้อสงสัยในเรื่องของความรัก และเราก็เป็นคนหนึ่งที่มีข้อสงสัยในเรื่องนี้ เราจะชอบสงสัยว่า ทำไมคนสมัยก่อนรักกัน เป็นแฟนกันยาวนานจนถึงแต่งงาน มีลูกมีครอบครัว ทำไมโลกทุกวันนี้คนเปลี่ยนแปลงกันไปหมด หรือมีข้อสงสัยว่าคนๆ หนึ่งทำให้เราทรมานได้ขนาดนั้นจริงๆ เหรอ มีผลต่อการกินข้าวไม่ลง คือเราสงสัยในเรื่องราวความรักพวกนี้เหมือนตัวนางเอก

 

ทุกวันนี้คนเปิดเพจวาดรูปค่อนข้างเยอะขึ้นเรื่อยๆ อยากให้ช่วยแนะนำเด็กรุ่นใหม่ที่กำลังคิดอยากจะเปิดเพจเป็นของตัวเองหน่อย

คิ้วต่ำ :   ถ้าอยากทำก็เริ่มเลยครับ คนสมัยนี้จะชอบคาดหวังกับยอด like ทุกคนพยายามสร้างตัวตนให้กับตัวเอง เช่นแบบนี้กำลังดัง ก็จะทำแบบนั้น อย่างต้องด่าคำหยาบ พูดเรื่องลบ คนถึงจะกด like เลยไม่มีอะไรแนะนำเท่าไหร่ แค่อยากให้คนที่จะเปิดเพจรับผิดชอบต่อสิ่งที่ทำ ต่อสังคม ต่อคนที่เสพสื่อของตัวเองด้วย เพราะสื่อพวกนี้มันเร็วมาก ซึ่งมีทั้งผลดีและไม่ดีเกิดขึ้นได้